Piazza del Salvatore

Plac Zbawiciela - jeden z placów gwiaździstych wyznaczających Oś Stanisławowską - zaprojektowany został przez Jana Chrystiana Szucha, intendenta ogrodów królewskich na dworze Stanisława Augusta Poniatowskiego i patrona pobliskiej alei.



Nad Placem Zbawiciela góruje kościół Zbawiciela z lat 1901-11. [...] Gdy wznoszono kościół, w Warszawie trwał "wyścig wież". Rosyjscy zaborcy, by zaznaczyć, że Warszawa już na wieki pozostanie w imperium carów - wysoko pod niebo budowali kopuły cerkwi prawosławnych i wieże towarzyszących im dzwonnic. Polacy starali się prześcignąć te budowle, wznosząc jeszcze wyższe wieże kościołów katolickich. Świątynia Zbawiciela otrzymała aż dwie takie wieże górujące nad okolicą, w której przed 1914 r. mieszkało wielu rosyjskich urzędników i wznosiły się kompleksy koszar wojskowych. W czasie drugiej wojny światowej runęła jedna z nich.
Gdy zaczęto budowę MDM, władze komunistyczne zastanawiały się, czy nie zburzyć także drugiej z wież - tak by świątynia nie dominowała w perspektywie - nowej, poszerzonej Marszałkowskiej. Ostatecznie wieże odtworzono - ale sam kościół od strony placu Konstytucji został zasłonięty hotelem MDM, tak by nie było widać jego fasady od strony placu Konstytucji.

(Spacerownik warszawski)